NAUCZANIE ZDALNE 2 C.D.

Tematyka zajęć kompleksowych – „Wiosenne przebudzenie”
od 30.03 do 3.04.2020 dla grupy 5 latków –„Motyle”
Pani Danuta Pikulska

1. „Wiosna w ogrodzie”
„Tajemnice ziemi” – zabawy badawcze inspirowane wierszem B. Formy „Nasze Kwiaty”.
W przedszkolnych salach kwiaty zadbane, przez dzieci i panią wyhodowane.
Paprocie mają przepiękne liście – odcienie zieleni głębokie, soczyste.
Dumne anturium o dużych liściach, obok azalia, naprawdę prześliczna.
Pachnąca gardenia, fiołki chabrowe, małe kaktusy – jak ludki bajkowe.
Bluszcze krzaczaste, aloes gruby, papirus, palma to powód do chluby.
Miękką flanelą liście czyścimy, aby oddychać mogły rośliny.
Zawsze na wiosnę je przesadzamy, do nowej ziemi ostrożnie wkładamy.
A gdy szkodniki liście zjadają, specjalnym płynem je panie pryskają.
Kiedy słoneczko mocno przygrzewa, stoją w ogrodzie, gdzie ptaszek im śpiewa. Bardzo to lubią i rosną wspaniale, barwy ich wtedy są doskonałe.
Rozmowa z dzieckiem na temat wiersza.
– Jakie kwiaty hodowały dzieci w sali? (dobrze by było pokazać dzieciom obrazki z tymi kwiatami). Opisywanie charakterystycznych cech kwiatów.
– W jaki sposób dzieci pielęgnowały kwiaty?
– Dlaczego na wiosnę dzieci przesadzały kwiaty?
– Czy wszystkie kwiaty lubią taką samą ziemię?
Zachęcanie dzieci do zbadania właściwości ziemi
• Poznawanie właściwości ziemi
Różne rodzaje ziemi i piasku, lupa, doniczki, pojemniki plastikowe lub słoiki, łyżeczka do kwiatów, sitka.
– Wykorzystując lupę dzieci badają i opisują kolor ziemi i piasku oraz ich skład(porównują drobinki, rozpoznają małe elementy np. małe granulki, korę, węgiel drzewny, łupiny), opisują i porównują wrażenia.
– Rozpoznają za pomocą dotyku( przy zamkniętych oczach), którego rodzaju ziemi lub piasku dotknęły
– Określają i porównują zapach mokrej ziemi i piasku.
-Układają ziemie i piasek na różnego rodzaju sitkach na słoikach – badają przepuszczalność wody
– Określają i porównują zapach mokrej ziemi i piasku.
Po zakończeniu prac badawczych dzieci powinny dokładnie umyć ręce.
Każdy kwiat doniczkowy ma swoje wymagania co do ziemi. Ziemia do roślin zielonych to mieszanina torfu i keramzytu – ciemnoszarych lub brązowych glinianych kuleczek. Torf sprawia, że ziemia jest lekka i ma zdolność do magazynowania wody, a keramzyt spulchnia ziemię. Do kaktusów najbardziej nadaje się ziemia, która zawiera duże ilości średniego lub grubego piasku. Przypomina wtedy środowisko pustynne i przepuszcza dobrze wodę. Storczyki natomiast najlepiej czują się w ziemi zawierającej np. łupiny orzecha kokosowego, korę sosnową, węgiel drzewny i keramzyt, czyli gliniane kuleczki.
• Wyjaśnienie wieloznaczności słowa ziemia.
• Z czym kojarzy się wam słowo ziemia? Nawiązanie do nazwy naszej planety i ziemi jako podłoża, w którym żyją roślin, i do powierzchni, po której chodzą ludzie.
• Poznanie znaczenia ziemi.
Do czego potrzebna jest ziemia? Co by było, gdyby ziemi nie było?

2. „Tulipany w wazonie” – praca plastyczna wzór w załączniku
Potrzebne środki (farby plakatowe papier kolorowy i biała kartka papieru . klej nożyczki, widelec (plastikowy), zdjęcia tulipanów lub żywe kwiaty, kilka tacek papierowych lub talerzyki do farb.
Opisywanie charakterystycznych cech tulipanów – zwrócenie uwagi na kolor, budowę kielicha, płatki, łodygę, liście.
Sposób wykonania pracy:
Przygotować farby w różnych kolorach na tackach lub talerzykach, aby bez problemu zanurzyć widelec w farbie.
Dzieci wycinają z papieru kolorowego wazon i przyklejają go na białej kartce (można ozdobić wazon wg własnego pomysłu). Następnie zanurzają widelec w farbie tak, aby był w całości nią pokryty. Odbijają ślad widelca na kartce w miejscu, gdzie chcą umieścić kwiat mocno dociskając do kartki. Następnie zanurzają widelec w kolejnej farbie i odbijają go blisko poprzedniego. wykonują kompozycję kwiatową dowolnej liczby tulipanów. Na końcu zanurzają w zielonej farbie bok widelca i również odbijają go na kartce – malują w ten sposób łodygi i liście. odkładają prace do wyschnięcia i próbują policzyć , ile jest kwiatów ich kompozycji.
Sprzątają i myją ręce.

3.Szukamy oznak wiosny – słuchanie opowiadania S. Karaszewskiego „Oznaki wiosny”
link do opowiadania – https://www.youtube.com/watch?v=iG4QBT1ycqc
Słuchanie opowiadania i przyglądanie się ilustracjom w książce (s.54-55)
– Wstawajcie, śpiochy! – budził dziadek Olka i Adę. – Mamy już wiosnę! Od dzisiaj mamy tyle samo dnia co nocy, a od jutra dzień będzie coraz dłuższy, a noc coraz krótsza.. Aż do wakacji!
– Wiosna, a spać się chce! Jestem senny – wiosenny!
– Nie marudź, wstawaj szybko, a nie pożałujesz! I ty Ada, też!
– A mogę dośnić do końca moją bajeczkę?
– Dobrze, daję wam piętnaście minut na obudzenie i wyjście z łóżka!
Po piętnastu minutach dzieci były na nogach, myły buzie i ręce w umywalce, czyściły zęby.
– Ubierajcie się, wychodzimy!
– A co będziemy robić? – spytała Ada.
– wyruszamy na poszukiwanie wiosny!
– A jak wygląda wiosna? – spytała Ada.
– Za chwilę ją zobaczysz!
Ada wyobraziła sobie wiosnę jako panią w zielonej sukni, z wiankiem na głowie, niosącą koszyk pełen kwiatów. Olek rozglądał się szukając zwiastunów wiosny.
– Ja tu widzę tylko zimę! Wszędzie śnieg, drzewa są gołe, bez liści, gdzie ta wiosna?
– Tak myślisz? Rozejrzyj się uważnie, to zobaczysz wiosnę!
Nagle Ada się zatrzymała.
– O, jakie ładne białe kwiatki !Wyrastają ze śniegu!
– To przebiśniegi! Widzisz, Olku, Ada pierwsza zauważyła wiosnę!
– O, a tam takie fioletowe kwitną! Ale ich dużo!
– To są przylaszczki! Dwa punkty dla Ady!
Ada, dumna rozgląda się wszędzie.
– O, jeż wyłazi spod gałęzi!
– Obudził się ze snu zimowego!
– O, bazie rosną na wierzbie!
– Brawo, Olku, to też oznaki wiosny!
-Na polu, między płatkami topniejącego śniegu, zieleniło się coś jak trawa.
– O, zielone rośnie! – zawołał Olek.
– To wschodzi ozimina – zboże zasiane jesienią, które przezimowało na polu!
– O, lecą jaskółki!
– Brawo! Jedna jaskółka nie czyni wiosny, ale całe stadko – tak! – powiedział dziadek.
– Jedna jaskółka mogła przezimować w norce u kreta, razem z Calineczką! – stwierdziła Ada.
Wiosną niedźwiedzie budzą się z zimowego snu, wychodzą głodne ze swojej gawry i szukają tłustych małych dziewczynek do jedzenia! – zażartował Olek.
– Ale mnie nie zje, bo powiem, że jestem niesmaczna! – powiedziała Ada, ale na wszelki wypadek rozglądała się dookoła.
– Ada, nie słuchaj go, tu nie ma niedźwiedzi! Co najwyżej mogły się obudzić borsuki i chomiki!
– Ale one nie jedzą dzieci? – upewniła się Ada.
– Z tego co wiem, to nie! – uśmiechnął się dziadek.
Dzieci usłyszały głośny dźwięk dochodzący znad podmokłych łąk.
– Co tak hałasuje? – zdziwił się Olek.
– To żuraw! Jego klangor niesie się na wiele kilometrów!
– Żurawie przyleciały?
– Już miesiąc temu! zawsze przylatują, zanim zacznie się wiosna!
– O, bociany, bociany, bociany – zawołała Ada.
Wysoko na niebie krążyły bociany. Wracały do swoich gniazd.
– No, to już możemy być pewni, że wiosna nadeszła! – powiedział dziadek.

Rozmowa na temat opowiadania.
Dzieci przyglądają się ilustracjom w książce (s.54-55). Odpowiadają na pytanie : Jakie oznaki wiosny widzieli Olek i Ada na wiosennym spacerze z dziadkiem?
Wskazują na obrazku odpowiednie szczegóły.
Zachęcam dzieci i rodziców do spaceru po najbliższej okolicy w poszukiwaniu oznak wiosny.

4. „Pierwsze oznaki wiosny” – praca plastyczna na podstawie wysłuchanego opowiadania i własnych obserwacji. Technika dowolna.

5. „ Wiosenne kwiaty” – zajęcia artystyczno-techniczne. Wykonuje przestrzenną sylwetę kwiatka. Rozwijanie obustronnej koordynacji ruchowej sprawności manualnej.
Przygotowanie:
Karta z wyprawki z elementami kwiatów, 2 rurki do napojów, nożyczki, taśma klejąca, nakrętka od butelki, plastelina.
Dzieci wypychają z karty poszczególne elementy kwiatów. Przekładają końcówki słomek przez nacięte miejsca. Przyklejają liście do słomek taśmą klejącą. wypełniają nakrętkę od butelki plasteliną i umieszczają w niej sylwetki wykonanych kwiatów.

Załącznik do zadania nr 2: