ZDALNE NAUCZANIE 11 C.D.

Tematyka kompleksowa dla 5 – latków „Motyle”
01.06-5.06.2020
„Tacy sami, a jednak inni”

1. „Dzieci z różnych stron świata” – rozmowa inspirowana wierszem A. Widzowskiej – „Małe cuda” – ćwiczenie s. 55.
• Rozmowa na temat wysłuchanego wiersza.
– Czego dorośli mogą nauczyć się od dzieci?
– Czego dzieci oczekują od dorosłych?
– Jakie prawa maja dzieci?
• Zastanawiają się, czy wszystkim dzieciom na świecie jest dobrze i czy przestrzegane są ich prawa.
• Wymieniają osoby do których mogą się zwrócić, kiedy są łamane prawa dzieci.
• Przyglądają się zdjęciom dzieci pod wierszem i opisują różnice w wyglądzie, zastanawiają się, skąd pochodzą.
• Dokończenie rysowania zabawek według wzoru, a potem kolorują rysunki.
• Narysuj swój portret i ozdób pięknie ramkę. Spróbuj napisać swoje imię, może i nazwisko?

2. „Dziecięce marzenia” – zajęcia plastyczne.
– Jak się nazywa święto, które zostało ustanowione dla dzieci?
– Kiedy je obchodzimy?
– Jaką niespodziankę chciałybyście otrzymać tego dnia?
– Jak chciałybyście spędzić ten dzień?
Zapoznanie z nowa techniką – kropkowanie. Aby rysunek był czytelny, kropki muszą tworzyć jedną osobę, roślinę, zwierzę itp. i muszą znajdować się obok siebie tworząc obrazek.
Potrzebujemy: kartkę papieru, farby, pędzel, kredki ołówkowe, flamastry.
Kropki można robić tylko jednym przyborem, ale zachęcam do wykorzystania jeszcze innych przyborów. Używamy do pracy kilku kolorów, wtedy praca będzie bardziej czytelna i kolorowa.

Załącznik:

Z okazji Dnia Dziecka składam Wam najserdeczniejsze życzenia, spełnienia marzeń, samych słonecznych dni i wymarzonych prezentów lub zabaw od rodziców.
Wychowawczyni!

3. „Poznajemy inne kultury” – w kręgu kultury arabskiej, słuchanie opowiadania M. Strękowskiej – Zaremby – „Karim”.
Dzieci przyglądają się obrazkom w książce i słuchają opowiadania.
Książka s. 82 – 83.
– Karim jest super! – Olek, usadowiony przy rodzinnym stole, opowiadał wujkowi Jackowi wrażenia z przedszkola. – dzięki niemu wygraliśmy konkurs na album o Warszawie. Pokazaliśmy album tacie Marty, żeby więcej nie mówił, że Karima trzeba przenieść do młodszej grupy, bo w zerówce nie da sobie rady i będzie nam tylko przeszkadzał w nauce.
– I co, zmienił zdanie o Karimie – spytała mama.
– Chyba tak, bo mu nawet pogratulował.
– Karim, to ten Arab, który ostatnio doszedł do waszej grupy? – upewnił się wujek .
– On nie nazywa się Arab, tylko Karim Hassan. Jego rodzice są lekarzami. Pochodzą z Egiptu i pracują w Polsce. Zostali tu po studiach medycznych. Nikt nie rysuje tak jak on – podkreślił Olek.
– Mówiłeś, że Karim nic nie umie. Stoi pod ścianą i milczy – przypomniał tata.
– Stał, bo wstydził się odezwać, ale już nie stoi.
Mama Olka położyła na stole gorące danie.
– Częstujcie się, póki ciepłe- zachęcała.
Wujek nachylił się nad półmiskiem.
– Co to takiego? Tak dziwnie pachnie.
– Kofta- arabskie kotleciki z baraniny – wyjaśniła mama.
– Arabskie…to ja dziękuje. Wystarczą mi słodycze – wujek sięgnął do talerza z ciastkami.- Kolega mówił, że te arabskie potrawy to nie dla ludzi – stwierdził.
Olek podniósł na wujka zdziwiony wzrok.
– Mówisz jak mama Franka. Zabroniła mu spróbować ciastek, które mama Karima upiekła dla naszej klasy.
– Ma rację. Ja bym nie tknął tych arabskich wynalazków – powiedział wujek z przekonaniem.
Olek uważał, że ciastka Karima to po prostu pycha. Zanim jednak on i jego grupa przekonali się, jak smakują, dzieci obserwowały nowego kolegę trochę nie ufnie. Miał czarne włosy, czarne oczy i śniadą cerę, poza tym niczym się nie wyróżniał, ale gdy się odezwał, wywołał burzę śmiechu. Zamiast „dzień dobry” powiedział „dziobi”, a zamiast „cześć” – „ehsz”. Potem stanął pod ścianą i wcale się nie odzywał. Ściskał pod pachą misia z urwanym uchem i za nic nie chciał się z nim rozstać. Grupa uznała, że jest dziwny. W sali było tyle nowych zabawek, a on wolał starego misia. Dopiero kilka dni później, kiedy dzieci zajęły się rysowaniem, Karim odłożył misia i wziął kredki do ręki. Raz – dwa i wyczarował na kartce wyścigowe auto.
– Ładne. Narysujesz mi pociąg? – spytał Olek.
Karim uśmiechnął się i raz – dwa – trzy pociąg pędził po torach.
– Brawo! – pochwaliła go pani.
Do Karima ustawiła się kolejka dzieciaków, a on rysował im samochody, pociągi, samoloty i nawet psy i koty. Potem była zabawa w pociąg i nikogo już nie śmieszyło, że nowy kolega nie mówi poprawnie po polsku. Zresztą, żeby bawić się w pociąg, wystarczy powtarzać: tu-tu, tu-tu, tu-tu. Karim „tututał” tak samo jak wszyscy. Jego miś też się przydał, bo kiedy pociąg się wykoleił, miś odegrał rolę rannego pasażera. Gdy po paru dniach Karim zachorował, wszyscy w grupie okropnie się martwili. Niecierpliwie czekali, aż wróci, żeby razem z nim tworzyć album o Warszawie. To właśnie po powrocie z choroby przyniósł ciastka, których Franek nie chciał skosztować.
– Gdy mama Franka ich spróbowała, na pewno zmieniła by zdanie. Są pyszne, prawda, wujku? – zapytał chytrze Olek.
Wujek przełknął ciastko, odchrząknął i zrobił niezbyt mądrą minę. – to te? – spytał, wskazując talerz z ciastkami, które prawie już opróżnił.
Olek uśmiechnął się od ucha do ucha – dostałem je od Karima dla Ady. Masz szczęście, że nie zdążyła wszystkich zjeść.
Wujek Jacek zaśmiał się w głos – zawstydziłeś mnie, mądralo. Są przepyszne. Chyba spróbuję też kotlecików, bo jak widzę, zaraz się skończą. Tylko nie mówcie cioci, że zjadłem tyle słodyczy.
Rodzina obiecała zachować tajemnicę. Olek z radością przyglądał się, jak wujek pałaszuje „arabskie wynalazki”. Mamę Franka też uda się przekonać. Przecież to, co obce i nieznane, nie musi być gorsze. Grupa wymyśliła Dzień Kuchni Arabskiej w przedszkolu. Wszyscy rodzice dostaną zaproszenia ozdobione przez Karima. Pani już się zgodziła.

• Rozmowa na temat opowiadania. Wyjaśnienie pojęcia tolerancja.
– Co to jest tolerancja? Dzieci odpowiadają na pytanie.
Tolerancja oznacza poszanowanie czyichś poglądów, wierzeń, upodobań, różniących się od własnych.
– Czy wujek Jacek jest tolerancyjny? Dzieci uzasadniają swoją wypowiedź.
• Rozmowa na temat opowiadania. Wyjaśnienie pojęcia akceptacja.
Akceptacja to uznanie czegoś, aprobata, potwierdzenie czegoś, pogodzenie się z czymś, czego nie można zmienić, uznanie czyichś cech postępowania za zgodne z oczekiwaniami.
• Dzieci dokonują oceny zachowania kolegów i koleżanek Karima.
– Wskazywanie w opowiadaniu sytuacji przedstawiających zachowania tolerancyjne i takie, które świadczą o braku tolerancji.
• Inne też może być ciekawe – poznanie kultury arabskiej.

Załączniki:

Ciekawostki na temat kultury arabskiej. Możemy pokazać dzieciom na mapie miejsca, gdzie mieszkają Arabowie. Ludzie wychowani w różnych kulturach często są bliskimi przyjaciółmi i żyją w zgodzie.
Najwięcej Arabów mieszka m.in. w Tunezji, Iraku oraz Arabii Saudyjskiej, która jest centrum kultury arabskiej. To tutaj znajduje się jedno z najnowocześniejszych miast świata – Dubaj. Święte miasto Mekka jest bardzo ważne dla wyznawanej na tym obszarze religii – islamu. Kobiety często ubrane są tak, że mają zakrytą twarz, a widać im tylko oczy. Mężczyźni nie zakładają krótkich spodenek nawet wtedy, kiedy jest bardzo gorąco. Dzieci mogą ubierać się dowolnie. Arabowie czytają od strony prawej do lewej, odwrotnie niż u nas. Nie jedzą mięsa wieprzowego. Są bardzo religijni. Modlą się pięć razy dziennie, a przed każdą modlitwą się myją.
• Wykonanie ćwiczeń s. 56 – 57.
– Opowiedz historyjkę. Powiedz, jak oceniasz postępowanie Olka.
– Dokończ rysować koła rowerowe wg. wzoru.
– Uzupełnij kostki domina odpowiednimi rysunkami.
– Dokończ rysować wózki wg. wzoru. Pokoloruj wózki na różne kolory.

4. „Osoby niepełnosprawne są wśród nas” – układanie historyjki obrazkowej.
Ćwiczenie s. 58 – 59.
• Obejrzyj obrazek. Co robi Olek?
– Odszukaj na obrazku ukryte dzieci, powiedz, gdzie się schowały?
– Policz, ile dzieci było w ogrodzie?
– Powiedz, gdzie względem krzesła jest piłka, a gdzie skakanka. Pokoloruj piłkę.
• Oceń zachowania dzieci bawiących się na podwórku.
– Pokoloruj na zielono kwadraciki przy obrazkach, które przedstawiają właściwe zachowania dzieci.
– Rysuj po śladach skakankę. Pokoloruj ją.
• Rysuj po śladach (zmieniając kolor kredki) rysunki zabawek. Policz, ile jest zabawek.

5. „ Jak rozpoznać dobrego przyjaciela?” – na podstawie wiersza B. Szelągowskiej – „Mój przyjaciel”.
• Wysłuchanie wiersza B. Szelągowskiej – „Mój przyjaciel” – Ćwiczenia s. 61.
– Rozmowa na temat wiersza – Czy przyjaciel może być tylko jeden?
– Wyróżnianie cech dobrego przyjaciela.
– Rysuj po śladzie rysunku, nie odrywając kredki od kartki.
• Wykonanie ćwiczeń s. 62 – 63.
– Obejrzyj zdjęcia i wskaż przedmioty w kształcie koła, a potem – przedmioty w kształcie kuli.
– Których przedmiotów jest więcej?- Powiedz, co słyszysz na początku nazw przedmiotów w kształcie kuli? (piłki, globus, porzeczki, korale).
– Policz piłki i przypomnij, jaki kształt ma piłka.
– Powiedz, jak wygląda pierwsza piłka, druga… szósta.
– Obejrzyj obrazki – s. 63 i powiedz, co robi Olek z piłką. Połącz obrazki z ich cieniami – zmieniaj kredki.
– Rysuj po śladzie drogę piłki do bramki.
• Wykonanie ćwiczeń s. 64 -65.
– Pokoloruj w kołach po prawej stronie karty te same pola, które są pokolorowane w kołach.
– Rysuj schody po śladach.
– Obejrzyj kolorowe paski. Pokoloruj rysunki pasków na odpowiednie kolory.
– Porównaj barwy, ich moc (natężenie) i wskaż kwadrat z najmocniejsza barwą, a potem – z najsłabszą barwą.
• „ Mój najlepszy przyjaciel, kolega” – praca plastyczna.
Technika dowolna. Narysujcie, co lubicie robić ze swoim kolegą, przyjacielem.